آتش عشق

عشق صیاد بزرگی‌ست در اندیشه صید
آه از آن روز که تیرش به خطایی نرود

مثل یک زنده به گوری که پس از داد زدن
تازه فهمیده که فریاد به جایی نرود

بنشینی به نماز و نَفَسی گریه و آه
و به درگاه خدا هیچ دعایی نرود!

حاتم طاعی از این غصه و غم می‌میرد
که صباحی به درِ خانه گدایی نرود

آتش عشق غریب است وَ بنیان انداز
مثل دردی که بمانَد وَ بلایی نرود

بهنام شهیدی