بی‌هوا باران گرفت...

فال حافظ می‌گرفتم، بغض در من جان گرفت
کنج خانه، جای خالی... در دلم طوفان گرفت

یادم آمد با چه آهی بدرقه می‌کردمت
ظهر تابستان تو رفتی بی‌هوا باران گرفت

شمعدانی پا به پای من برایت اشک ریخت
انتقام رفتنت را از دل گلدان گرفت

زود رفتی، ساده از من دل بریدی، بعد تو...
فکر کردی زندگی بر عاشقت، آسان گرفت؟!

ابر میشد خاطراتت روی دیوان می‌چکید
آنقَدَر با گریه خواندم تا دل دیوان گرفت

بهنام شهیدی