بگذار نگویم...

تلخ است جهان بی تو برای دلم اما
بگذار هنوز از مَنِ تنها ننویسم

بگذار نگویم که مرا حوصله‌ای نیست
از آدم دور از بَرِ حوّا ننویسم

بگذار برایت غزل عشق بخوانم
از چشم به در دوخته اما ننویسم

بگذار نگویم ز غروری که شکستی
بگذار از این دست معما ننویسم

اما تو بگو بعد نبودِ تو چگونه
از عاشق دلداده‌ی شیدا ننویسم؟