کجای این عدالت است؟

چه بی‌خیال رفته‌ای، چه خوش‌خیال مانده‌ام
خمار چشم‌های تو، اسیر خال مانده‌ام

دلیل پر گشودنم شدی و پر کشیده‌ای
ببین که بعد رفتنت بدون بال مانده‌ام

زمان تمام شد وَ من کنار ساعت شنی
کدام را بغل کنم؟ گذشته؟ حال؟ مانده‌ام!

آهای باغبان ببین! کجای این عدالت است؟
که من به وقت چیدنش، هنوز کال مانده‌ام!

زبان و کام پر شد از "چه دوست دارمت" ولی
امان نداد بغض و من، به روی "دال" مانده‌ام...

بهنام شهیدی